Loop ik met mijn dochter aan het handje te kuieren in de zon, stuit ik op dit bord…
‘Papa, wat is dat? Geweldloze zone??’
‘Dat eh… betekent dat daar… in dat gebied, geen geweld wordt gebruikt.’
‘Wat mooi!’
‘Ja!’
‘Maar pap… Betekent dat dan dat op andere plekken wél geweld gebruikt mag worden?’
‘Nou… mógen… Het komt voor.’
‘Oh… Maar pap…’
‘Ja?’
‘Wij kijken nu naar dit bord; staan wij dan niet juist in de geweldzone?!’
Vader was een mooie held. Vader was de baas.
Gealarmeerd door dit heldere inzicht wilde ik ons snel in veiligheid brengen;
maar het was al te laat… Een doffe dreun trof mijn arme hoofd.
In de verte hoorde ik de doodskreet van mijn dochtertje.
Eigen schuld!
Ik wou dat ik nog één keer met mijn dochter
aan het handje lopen kon…
Op een mooie Pinksterdag,
samen in de zon.
Samen in de zon.